Annem Duymasın…!!!
Yatağımı toplamadan çıktım evden yine bugün. Bulaşıkları da akşamdan yıkayamadım. Çocuklara tişörtünü ütüsüz giydirdim. Beslenme çantası için kurabiye pişiremedim . Annem sormadan söyleyeyim, Eteğim yine ” biraz” kısa..makyajım yine fazla kaçtı, saçlarım yine son moda. Bir türlü derli toplu görünemedim. Suçluluk hissiyle doluyum yine. Annem duymasın.
Geçen gece biraz fazla içtim. Fazla güldüm. Fazla konuştum. Ölçüyü tutturamadım akşam yine pilavda. Lapa gibi olmuş, galiba suyunu fazla kaçırdım. Çiçeğe su vermeyi unuttum. Annem konuşurdu onunla ..ben sustum. Gül gibi çiçeği üç günde kuruttum.
Annem yapmazdı ama ben yaptım. Çocukları evde bırakıp, yemeğe çıktım. Sevmediği o arkadaşımla buluştum yine. Olur olmaz şeylerden konuştum. Erken uyumadım eve dönünce, önce biraz kitap okudum. Saati kuramadım, geç kalktım. Annem duymasın..işe de geç kaldım.
Ne reçel kaynattım ben, ne salça yaptım. Ne bir hırka ördüm ne kalıp çıkardım. Ne dantel ütüledim, ne kolaya bastım. Öğretmişti bana hepsini oysa, aklımda tutmadım. Çok aşık oldum ama.. Çok şiir yazdım. Çok şarkı söyledim sokaklarda, çok düşeyazdım. Ne zaman bir çocuk görsem durup oynadım. Ama aramızda kalsın bunlar. Annem duymasın.
“Olur mu öyle kızım, yakıştıramadım sana..” demesin..
“Böyle mi yetiştirdim ben seni” diye sitem etmesin.
Bilmesin ağladığımı ” başaramadım” diye…
Babama benzediğimi yüzüme vurmasın.
Yalan söylemedim ona hiç..
Doğruları konuştum.
Sorarsa söyledim ama sormazsa da sustum.
Sevdim tüm kalbimle onu ama ruhumla kaçtım.
” Anne ben sen değilim…” demeyi hiç başaramadım.
Aynaya bakıyorum da
Onun gibi gülüşüm.
Ağlayışım onun gibi..
Onun gibi öpüşüm…
Kızım yere düştüğünde
Onun gibi koşuşum.
Ve yemeğini bitirmediğinde
Onun gibi kızışım.
Hayal kuruşum onun gibi
Ve yollara bakışım.
Sözlerimi tutuşum da tıpkı o
Ve aşktan kaçışım…
Bakma “ben sen değilim” dediğime anne..
Galiba ben tam dibine düşmüşüm
TC Oya Ayhan